Er wordt volop gebouwd in Zuidoost. In Amstel III vereist het ene na het andere woongebouw.
Wat ze gemeenschappelijk hebben is de hokjes architectuur dichtbij ontwerp principes die je zou verwachten bij een legbatterij voor kippen

De verbeelding van de architecten en ontwikkelaars die hier aan werken reikt blijkbaar niet verder dan het eindeloost herhalen van een vierkant of (heel gewaagd) rechthoek. De monotonie binnen de gevels van de gebouwen afzonderlijk met name boven de plinten is beklemmend en doods. Duidelijk is dat het hier enkel om efficiëntie gaat die andere vormen en variatie dood slaat.

Het is een illusie te denken dat er zo een mooie wijk ontstaat, alle opgeblazen pr-praatjes over een prachtige wijk in aanbouw,rondom het nog aan te leggen Hondsrugpark, ten spijt.

Hoog wordt van de toren geblazen over dit nieuwe park. Niet voor niets omdat een park wel wordt gezien als een aangename omgeving om te verblijven.

Amstel III is dat met de huidige architectuur niet en zal dat ook met dit soort toekomstige architectuur niet zijn.

Wie een wijk voor de toekomst wil bouwen doet er goed aan niet alleen een park aan te leggen maar zich bij de vormgeving te laten inspireren door de natuur in dat park.
Logisch is dit park, anno 2022, te combineren met een organische architectuur. Een architectuur met een grote vormenrijkdom, ritmisch afwisselend, uitgaand van ontwerpprincipes die de natuur spiegelen.

Dat zou een echt hoopvolle breuk zijn met een stedebouwkundige en architectonische praktijk die tot een afschuwelijk stedelijk gebied zoals Amstel III heeft geleid.

www.robnoy.nl

De tent, oergegeven van elk (openlucht) festival, was in het weekend van 9 - 11 september het uitgangspunt voor de vormgeving van een installatie op het Magneetfestival. Een tentachtige constructie van palen, gebogen lamellen en scheerlijnen was de drager van een transparante organisch, ritmische/muzikale structuur. Drie achter elkaar geplaatste delen van de installatie gingen een visuele relatie met elkaar aan. Hierdoor werd een complex schouwspel van gebogen lijnen en vlakken zichtbaar wat steeds wisselde al naar gelang het standpunt wat de toeschouwer innam. De installatie sloot m.i. prima aan bij de bruisende energie van het Festival
Een serie foto's van de installatie is hier te zien of onder het menu item: ruimtelijk werk.

<br /

Het Rembrandtpark was op zaterdag 27 aug de locatie voor een nieuw beeld. Het idee hiervoor ontstond toen ik onlangs rond zes uur, aan het begin van de avond, door het Rembrandtpark fietste. 
Mijn oog werd getroffen door een op zich niet heel speciale plek die echter door de lichtval rond dit tijdstip volkomen werd getransformeerd in een bijzondere locatie.
Daar is iets van terug te zien op onderstaande foto.



Ik keek tegen de zon in. De stam en takken van de bomen tekenden zich als silhouetten af . De bladeren werden op een bepaalde manier in het vlak getrokken en het geheel werd een soort van decor met een uitzonderlijk mooie 'belichting'. Achter deze bomen ligt water en loopt een bosrand waardoor het middelste deel van het beeld aftekent tegen de donkerte. Daarboven de hemel die zorgt dat het bovenste deel zich juist aftekent tegen het licht.

Lijnenspel
Idee was nu om een, tot de verbeelding sprekend, dynamisch/organisch lijnenspel te organiseren tussen lamellen beeld en bomen achtergrond waarbij de grafische kwaliteiten van beiden in elkaar zouden vloeien. 
Om dit te bereiken hebben we een beeld gebouwd waarbij de lamellen zich boven de grond bevinden. De  constructie die hiervoor nodig was is afgeleid van tent-constucties . 
Tent-construkties zijn bij uitstek tijdelijk en mobiel. Met een minimum aan middelen kunnen omvangrijke constructies worden gebouwd die een (relatief) grote draagkracht hebben.  
De constructie bestaat hier uit drie staanders van twee zwarte palen (geheel gemaakt met lamellen) met daarbovenop een boog geaccentueerd met goudverf.



Zwarte en goud zorgen in dit werk voor een inhoudelijke verdieping.
Tussen deze staanders loopt een lijn (lamel) waaraan voornamelijk onder maar ook boven een organische structuur is aangehecht waar je doorheen kunt kijken. Daarachter bevinden zich dan de boomstammen, takken en bladeren. Palen van de constructie, boomstammen en takken teken zich zwart grafisch af. De lamellen tekenen zich (meer of minder) wit grafisch af. 
Meer foto's en een Virtual Reality bestand van de installatie zijn hier te zien of onder het menu-item 'ruimtelijk werk'.

Dank. 
Voor de realisatie van dit beeld ben ik geassisteerd door Ruslan Eliseev die ik hartelijk wil bedanken voor zijn creatieve bijdrage en kritische evaluatie van het beeld.
Tevens dank aan het voorbij fietsende en lopende publiek voor alle positieve reacties   

Zondag 3 juli een beeld gebouwd in het Gaasperdammerplantsoen. Dit plantsoen is omringd door woonblokken die behoren tot de zgn Amsterdamse School. In deze expressieve architectuur is sprake van een enorme rijkdom aan vomen die op speelse wijze worden geordend. Golvende organische elementen zijn hier rijkelijk vertegenwoordigd en dragen in belangrijke mate bij aan de expressie.
Het in dit plantsoen gebouwde beeld reageert op deze architectuur echter zonder zelf architectuur te zijn.

Baksteen.

Voorafgaand idee was dat in een beeld wat reageert op de Amsterdamse School het gebruik van baksteen op zijn plaats zou zijn. Het vindingrijk gebruik van baksteen is namelijk een belangrijk kenmerk van deze stroming. Vraag was hier hoe baksteen constructief in combinatie met de lamellen zou kunnen worden gebruikt. Voor de hand ligt om de dragende kolommen enkel uit baksteen te laten bestaan. Daar is echter niet voor gekozen. De bakstenen worden gestapeld door er cylinders van lamellen tussen te plaatsen.

De cylinders vormen de aanhechtings punten voor de horizontale lamellen van de buitenste schil Op deze manier wordt snel aan hoogte gewonnen met een minimum aan zware bakstenen. De lamellen blijken in cylindervorm makkelijk de zware bakstenen te kunnen dragen. Deze worden zo speels opgenomen in de lichte lamellenstructuur. Tevens ontstaat een visueel aantrekkelijke ritmiek tussen steen/cylinder/steen/cylinder enz
In de centrale kolom is deze werkwijze in viervoud voortgezet. (steeds vier cylinders en twee bakstenen) wat resulteert in een stevige stabiele middenkolom. De stenen zijn op verschillende manieren gedraaid hetgeen de algehele dynamiek ondersteunt van de vloeiende organische vormen in het beeld. Bovenop de buitenste kolommen wordt het geheel afgerond met een gekantelde cylinder die nog constructief aanwezig is. Deze wordt vervolgens rytmisch voortgezet als decoratief element en draagt bij aan het speelse karakter van het beeld. De middenkolom wordt afgesloten op een sculpturale manier waarin het gebruik van stenen en (lege)cylinders tot een hoogtepunt komt.

Binnenin het beeld is nog een horizontale laag aangebracht waarin zgn paisleyvormen die in verschillende richtingen 'bewegen'zorgen voor een enorme dynamiek.

De kolommen aan de zijkant worden naast als bevestigingspunt voor de horizontale structuur ook gebruikt voor het bouwen van een verticale structuur. Deze bestaat uit lamellen die vanaf de bodem eerst richting kiezen van het beeld af,zich dan omklappen naar het beeld toe en vervolgens omhoog naar de middenkolom lopen. Op plus minus de helft zijn hier op verschillende hoogten en van verschillende groote zgn. paisly vormen aangebracht die in de horizontale structuur terugkomen.

Het geheel leidt tot een wonderlijk bouwsel dat harmonieus in de omgeving is ingevoegd met name ook doordat de rode bakstenen en witte lamellen goed aansluiten bij de kleuren van de omringende architectuur en het groene gras.

Dank

Voor de realisatie van dit buitenbeeld heb ik wederom op prettige wijze samengewerkt met assistent Ruslan Eliseev die ik bij deze hartelijk wil bedanken voor zijn inzet en creatief meewerken bij de realisering van dit werk.
Tevens dank aan de bewoners voor de getoonde belangstelling en geboden hulp!

Meer foto's van dit werk zijn hier te zien of onder het menu item: 'ruimtellijk werk'

4 juli 2016