De eerste twee weken van september heb ik in het Glazen Huis een installatie gemaakt met de titel "Ode aan Gaudi" Dit heeft geresulteerd in een werk wat bij een nadere beschouwing door de kijker opgevat kan worden als een boom. Deze boom bestaat dan uit wortelstelsel, stam en kruin. Elk worden deze op een aparte manier uitgewerkt maar samen vormen ze toch een geheel.
Het geheel is sterk expressief en geeft een indruk van vloeiend organisch zinderend leven vol energie. Deze 'boom' is zodanig in de ruimte gelegd dat het publiek twee looproutes resten. Namelijk één om de kruin en één om het wortelstelsel waarmee de achtergelegen ruimte in het Glazen Huis kan worden bereikt. Hier is het vervolg van de expositie te zien in de vorm van een reeks geprojecteerde computer graphics die verhelderen waar de vormentaal met de lamellen vandaan komt.

Op een afstand oogt het werk vrij chaotisch en lopen de ruimtes tussen de lamellen dicht met name doordat de lamellen twee hoog boven op elkaar liggen. De bezoeker die echter één van de looproutes kiest zal ervaren dat het werk zich opent en dat een bepaalde ordening zichtbaar wordt. Deze ordening is niet rationeel zoals bijv in een ornament maar ontstaat uit een intuitief muzikaal spel met vormen die ritmisch in verschillende grote terugkomen. De ruimte tussen de lamellen gaat een belangrijke rol spelen. Wat daarbij opvalt is dat het werk op een gelijkmatige wijze de aandacht van het oog vraagt. Het oog wordt niet hierarchish rondgeleid van belangrijk naar minder belangrijk. Alle delen van achtereenvolgens kruin, stam en wortelstelsel zijn als even belangrijk weggelegd.

Met name als de zon schijnt werpen de lamellen scherpe donkere schaduwen op de vloer hetgeen een extra dimensie geeft aan het werk zowel esthetisch als qua betekenis.
In dit werk ontstaat m.i een schoonheid die verbonden is met de organische vorm, ergens ligt tussen orde en chaos, licht en donker en de vervloeiing daartussen,

<br