Er wordt volop gebouwd in Zuidoost. In Amstel III vereist het ene na het andere woongebouw.
Wat ze gemeenschappelijk hebben is de hokjes architectuur dichtbij ontwerp principes die je zou verwachten bij een legbatterij voor kippen
De verbeelding van de architecten en ontwikkelaars die hier aan werken reikt blijkbaar niet verder dan het eindeloost herhalen van een vierkant of (heel gewaagd) rechthoek. De monotonie binnen de gevels van de gebouwen afzonderlijk met name boven de plinten is beklemmend en doods. Duidelijk is dat het hier enkel om efficiëntie gaat die andere vormen en variatie dood slaat.
Het is een illusie te denken dat er zo een mooie wijk ontstaat, alle opgeblazen pr-praatjes over een prachtige wijk in aanbouw,rondom het nog aan te leggen Hondsrugpark, ten spijt.
Hoog wordt van de toren geblazen over dit nieuwe park. Niet voor niets omdat een park wel wordt gezien als een aangename omgeving om te verblijven. Amstel III is dat met de huidige architectuur niet en zal dat ook met dit soort toekomstige architectuur niet zijn.
Wie een wijk voor de toekomst wil bouwen doet er goed aan niet alleen een park aan te leggen maar zich bij de vormgeving te laten inspireren door de natuur in dat park. Logisch is dit park, anno 2022, te combineren met een organische architectuur. Een architectuur met een grote vormenrijkdom, ritmisch afwisselend, uitgaand van ontwerpprincipes die de natuur spiegelen.
Dat zou een echt hoopvolle breuk zijn met een stedebouwkundige en architectonische praktijk die tot een afschuwelijk stedelijk gebied zoals Amstel III heeft geleid.